De sollicitatie was niet makkelijk, ik moest er veel voor doen, veel voor nadenken en het duurde lang. Toch was het heel goed om zo een realistische kijk op het missionaire leven te krijgen. En nog steeds ben ik daar mee bezig.
Want...hoe reageer ik op mensen die erg opkijken tegen een zendeling? Het is denk ik beter voor mij dat mensen er maar niet zo geintresseerd in zijn. Daarnaast zijn er zoveel visies op zending, kerk en cultuur. Natuurlijk in de loop van de jaren is er veel ontwikkeld en nagedacht over zending. Hoe anders is de situatie dan toen mensen in de jaren 60 of eerder gingen pionieren. Re-entry krijgt alle aandacht. Mk's worden goed begeleid en opgevangen. Voor opleiding en training kun je overal terecht. En toch ik sta aan het begin....en, ben ik bewust van mijn drijfveren? Begrijp ik ze?
